Historia

Henryk Sienkiewicz urodził się 5 maja 1846 roku w Woli Okrzejskiej na Podlasiu jako syn średnio zamożnych ziemian. W domu rodzinnym pisarza kultywowano patriotyczne tradycje i rycerską przeszłość przodków, te nastroje podsycała dodatkowo lektura renesansowej poezji. Młody chłopiec dorwawszy się do starego, zapomnianego gdzieś na strychu kufra z książkami, spędzał długie godziny nad Kochanowskim, Rejem, Skargą i innymi pisarzami “Złotego Wieku”.
Do szkoły średniej uczęszczał w Warszawie. Po ukończeniu gimnazjum studiował początkowo prawo i medycynę, wkrótce jednak porzucił te kierunki, aby oddać się całkowicie humanistyce. Karierę pisarską rozpoczął od dziennikarstwa. Pisywał kroniki, recenzje, felietony. Pióro “Litwosa” – bo pod takim pseudonimem występował – wcześnie zwróciło uwagę, zarówno krytyki, jak i czytelników.
Lata 1876-78 Sienkiewicz spędził – jako korespondent “Gazety Polskiej” – w Ameryce Północnej, głównie w Kalifornii, gdzie z grupą przyjaciół / m. in. ze znaną aktorką Heleną Modrzejewską / chciał prowadzić wielkie gospodarstwo rolne.
Pisarz przybył do Stanów Zjednoczonych w chwili, gdy zaczynają się walki białych z Indianami. “Cóż pozostaje czerwonoskórym? Oto wojna i wojna, bez nadziei zwycięstwa, tylko o śmierć.”- napisze. Przejęty dogłębnie ich losem tworzy wstrząsająca nowelę o indiańskim wodzu występującym w cyrku na zgliszczach swej wioski – “Sachem”. Tu – w Ameryce zrodził się pomysł napisania Trylogii. I krajobrazy, i ludzie – emigranci z Polski – spotkani na obcej ziemi, stanowić będą natchnienie do stworzenia “Ogniem i mieczem”, “Pana Wołodyjowskiego” i “Potopu”. Tutaj także arcymistrz polskiego słowa znajdzie temat wielu nowel, m. in. opisujących dzieje Polaków tułających się po świecie / np. ” Za chlebem”,” Latarnik”/.
Jesienią 1890 roku wiatr poniósł Sienkiewicza do Afryki. W Egipcie zauroczony oglądał piramidy i Sfinksa. W lutym 1891 roku pisarz wypłynął z Suezu do Zanzibaru. Podróżował z małą karawaną murzyńską. Zwiedził nie wiadomo ile wiosek tubylców, strzelał do krokodyli i hipopotamów. Nad bagnistymi brzegami Wami dopadła go febra. W maju 1891 roku artysta rozbity i schorowany wraca do kraju. W wiele lat potem Sienkiewiczowsko – afrykańskim traktem wyrusza dwoje dzieci – Staś i Nel, czyli bohaterowie przecudnej i barwnej książki ” W pustyni i w puszczy”.
Henryk Sienkiewicz był niezwykle płodnym prozaikiem. Pracował usilnie, tworząc nowele i powieści, drukując artykuły i felietony do prasy warszawskiej, krakowskiej, a później poznańskiej i lwowskiej. Jego dzieła – począwszy od Trylogii poprzez  “Krzyżaków”, “Rodzinę Połanieckich” aż po “Quo vadis” zdobyły autorowi czołowe miejsce, i to nie tylko w Polsce, pojawiły się bowiem w licznych przekładach.  W rezultacie po 25 latach pracy stał się najgłośniejszym pisarzem polskim. Wyrazem uznania społeczeństwa polskiego było obdarowanie pisarza dworkiem w Oblęgorku w 1900 roku, zaś wyrazem uznania międzynarodowego było przyznanie mu literackiej Nagrody Nobla w 1905 roku.

Dziwny zbieg okoliczności sprawił, że w życiu Henryka Sienkiewicza było pięć kobiet, z którymi łączyły go uczucia miłosne, a wszystkie nosiły imię MARIA. Maria Kellerówna – pierwsza młodzieńcza miłość, ucięta brutalnie; Marynia Szetkiewicz – umiłowana nade wszystko żona, przedwcześnie zmarła na gruźlicę; Marynuszka Romanowska – trzecia Maria i druga żona; Maryja Radziejewska – ostatnia miłość; Maria Babska zwana “Markiem” – piąta Maria i trzecia żona, towarzyszka Sienkiewicza aż do śmierci.
Zmarł 15 listopada 1916 roku w Vevey w Szwajcarii ze słowami

                                                                             ” ja już wolnej Polski nie doczekam…”

——————————————————————   
   Nasza szkoła nosi imię Henryka Sienkiewicza od 15 listopada 1991 roku. Dwa razy w roku czcimy pamięć tego, który pisał “ku pokrzepieniu serc”, obchodami Dnia Patrona w rocznicę śmierci i urodzin pisarza.